معنی نوعی قابلمه

آرامپز

آرام پز

زودپز

قابلمه. [ل َ م َ/ م ِ] (ترکی، اِ) قسمی ظرف بزرگ فلزّی (مسین و غیره). ظرف فلزّی بزرگ با درو سرپوش هم از فلز که بر وی استوار شود برای نگاه داشتن پلو و دیگر چیزها. دیگ فلزی سربسته برای طبخ.
ترکیب ها:
- قابلمه پز. قابلمه پزی. قابلمه کاری کردن.

قابلمه ای. [ل َ م َ/ م ِ] (ص نسبی) به شکل قابلمه. به مانند قابلمه.
- تکمه ٔ قابلمه ای، تکمه ای که از قماش جامه سازند. منگنه ای از پارچه ٔ لباس.

قابلمه پزی. [ل َ م َ / م ِ پ َ] (حامص مرکب) شغل کسی که در قابلمه غذا میپزد. قابلمه پختن.

قابلمه پز. [ل َ م َ / م ِ پ َ] (نف مرکب) آنکه خوراک ها را در قابلمه پزد. آبگوشت پز. || (ن مف مرکب) غذائی که در قابلمه پخته شود.

ظرف بزرگ فلزی دردار که در آن خوراک می‌ریزند یا چیزی در آن می‌پزند،

شغل و عمل قابلمه پز قابلمه پختن.

ظرف بزرگ مسین با در و سرپوش که بر روی هم استوار است و جهت نگهداری پلو و غیره بکار میرود

‎ (صفت) منسوب به قابلمه بشکل قابلمه، (اسم) نوعی تکمه که از فلز بشکل نر و ماده سازند و هر یک رادر یک طرف جامه دوزند و یکی از آن دو یا فشار در دیگری جا گیرد.

‎ عمل و شغل قابلمه ساز، (اسم) دکان قابلمه ساز.

خوردان ساز کماجدان ساز (صفت) آنکه قابلمه سازد.

خوردان پز کماجدان پز (صفت) آنکه خوراک را در قابلمه پزد، غذایی که در قابلمه پخته شود.

‎ روکش دادن، کوش کوشش (مصدر) (در اصطلاح زرگری) ورقه نازک از فلز روی چیزی کشیدن آب طلا یا آب نقره دادن، سعی کوشش.

314